Visie een papieren stuk dat ergens achterin de kast belandt… nee!
Bouwen aan het pedagogisch fundament doe je door met elkaar in gesprek te gaan en te blijven. Wat beweegt jou, waarvoor doe je het ook alweer, wat vind jij het allerbelangrijkst als het gaat om vorming en ontwikkeling van jonge mensen?

Afgelopen donderdag hebben Geke Van Nieuwenhoven MEd van Triam Float en ik samen met Jurjen Blauw, Katinka Frischalowski, Ayse Dogan, Matthijs Hajonides, Naomi van der Haar en vele anderen die het HTC team van ROC Top rijk is, GESPEELD met visie. Dat was diepgang, lachen en productief tegelijk!

Fundament:
#gezienworden#vieren#zelfredzaamheid#structuur#veiligheid#groei#samen

Handig hoor digitaal onderwijs maar er gaat toch niks boven een kring!gesprek, tafel met koffie en thee, collega’s die krentenbollen en paaseitjes uitdelen, flapovers en jawel: de oude vertrouwde post-its.

Hoe geef je als docententeam feedback aan elkaar op een manier waarmee je weg blijft van een welles nietes, goed of fout of ik weet het beter dan jij. Feedback geven op wat je ziet en hoort bij je collega in de klas kan het begin zijn van een gesprek dat gaat over de kern: waarom je eigenlijk doet wat je doet. Met hoe je kijkt naar leerlingen of studenten, je eigen lerende rol en die van elkaar, toon je elke dag visie. In uitwisseling met elkaar komt die aan het licht en ben je een voorbeeld voor je eigen leerlingen!

Zo leuk dat het HTC team van Naomi van der Haar van ROC Top dit gesprek aan gaat.

Benieuwd hoe collegiale feedback en visievorming hand in hand kunnen gaan in het verstevigen van het pedagogisch didactisch klimaat en de professionele leercultuur? Ik vertel er graag meer over.

Samen met Eva Maria Schneijderberg, Madeleen Ritsema en het hele team van OBS Ijplein gepraat, gevoeld, gedacht over verbinding. Verbinding… hoe(zo) eigenlijk? Wanneer, waarom en hoe kan verbindende communicatie precies bijdragen aan een school waarin leerkrachten, ouders, de cultuurcoach, de directie, de kinderen, de onderwijsassistent allemaal thuis zijn? Wat een energie geeft het voeren van zulke openhartige gesprekken.

Benieuwd naar wat zo’n uitwisseling voor jouw school/team/ samenwerking kan betekenen? Wij delen graag!

In reactie op alle misstanden waarin mensenkinderen kindermensen,
niet gehoord worden. In reactie op alle machtsmisbruik, jeugdzorg, tv-programma’s, werkvloeren.

KIJK een oor. Voor jou, voor #peter, voor iemand die nooit iets (lijkt) te zeggen of juist heel hard roept, voor daders en slachtoffers, voor Jason Bhugwandass, voor iemand van wie je denkt dat ie dat toch niet nodig heeft.

Wanneer luisterde jij voor het laatst naar iemand zonder dat je gedachten, je analyses, ‘de regels’ je afleidden? Wanneer luisterde iemand volledig naar wat er in jou omgaat? Wanneer luisterde jij voor het laatst naar jezelf?

Houd die vragenlijst nog maar even in je tas, begin maar bij iets triviaals als het weer, maak jezelf leeg, weg met die agenda, ben er in al je menselijkheid. Oren open mond dicht. ‘Ja maar…’ Nee dus.

als we in de zee verdwijnen
zwemmen we in schoolslag
over de daken rustig rechtdoor

onze knieën stoten tegen punten
van torens, tenen wriemelen
langs toppen van bomen

wij zijn nog zoet als
zoute golven onze botten weken en
zich vermengen met koffie, rivier en riool

Daphne Clement

Vroeger leerde ik dat het stellen van de waarom vraag onbeleefd was. Dat het stellen van veel vragen sowieso brutaal was. Dat waarom vaak beantwoord werd met een zucht… ´zo is het nu eenmaal´. Nog steeds betrap ik mezelf erop dat ik een waarom vraag dikwijls verontschuldigend vooraf laat gaan door een ´sorry, ik ben nu eenmaal heel nieuwsgierig´….

Ja ik ben heel nieuwsgierig maar meer dan dat wil ik ervaren wat zin heeft EN maakt. Voor kinderen, jongeren, hun ouders en leraren, voor mezelf. Dat is onhandig, lastig en brutaal als ik in een systeem functioneer dat systeempje spelen als doel op zich ziet. Dat is verrijkend, wederkerig en zingevend op een plek waarin erop vertrouwd wordt dat mensen per definitie van betekenis willen zijn.

`The deepest urge in human nature is the desire to be important`, zei #Johndewey

Elena Carmona van Loon schreef een boek over het WAAROM van systemen, het WAAROM voor een ieder van ons, over: #hetrechterietsvantemaken. Het deed me denken aan een column die ik een aantal jaren geleden schreef voor #PiP over je niet thuis voelen in een systeem en de worsteling die daarmee gepaard gaat.